O książce: 2009 / "Filemon i Baucis mieszkali w wiejskim domku letniskowym. Słońce przeniknęło przez grube zasłony i rozproszyło się gorącymi plamami po obwisłej brodzie buldoga Filemona we śnie, jego sklejonej, pomarszczonej szyi, a potem, przesuwając się w lewo, na sąsiednie łóżko, znalazło sękatą, suchą rękę Baucisa, rozciągniętą na jedwabnym kocu, rozświetliła paznokcie, żyły, brązowe plamy starcze, wczołgała się w górę, dotarła do otwartych ust porośniętych czarnymi włosami, uśmiechnęła się, zmatowiała i opuściła ten pokój, tracąc całe zainteresowanie śpiącymi ludźmi. Potem rozległ się jęk. Ona obudziła się pierwsza, otarła dłonią strużkę śliny, z niepokojem spojrzała na chrapiącego Filemona, upewniła się, czy nie umarł, i szybko wkładając zdrętwiałe stopy w znoszone pantofle, wróciła do życia.…»